Dönerken birgün özlemeyi bekliyordum, belliydi...
Ama bu kadar çabuk özlemeyi ben de beklemiyordum, sürprizmiş...
Fotoğrafı çekilecek onlarca sokak, duvar, insan... her köşesi sürprizli... O sürprizlerin peşinde koşmayı özledim...
Çok sevdiğim ara sokaklarında kendimi kaybedip sonra sokağa nazır küçük molalarda kahve kokusuyla kendime gelmeyi özledim...
Şehrin samimiyetini ve kendi halindeliğini özledim... İngilizce bilmeyen garsonlarını,...
yavaştan akan keyifli, telaşsız hayatı özledim...
Güzel meydanlarda oturup hayatı izlerken Pastis içmeyi çok ama çok özledim...
MARSİLYA YAZILARIM...